This content has been archived. It may no longer be relevant
In de komende Advent zien we verlangend uit naar het feest van Gods menswording. Het feest dat families en vrienden samenbrengt en overal ter wereld vele christenen op de been brengt in de nachtmis en op kerstdag. We kunnen onze vreugde om de komst van het Kerstkind ten volle delen met vele anderen. En misschien is het Kerstfeest voor sommigen wel een dankbare gelegenheid om weer meer verbinding te zoeken met de Kerk, met de geloofsgemeenschap? Onze vreugde met Kerstmis is intens. En terecht!
Een hele advent lang bereiden we ons erop voor door ons te bezinnen, door te bidden en door ons in te zetten voor anderen. Week na week steken we een adventskaars aan om ons innerlijk voor te bereiden op de komst van de Messias – Gods vleesgeworden Woord.
Voor Hem openen we ons hart, naar Hem gaat ons verlangen, want we willen dat Hij onder ons komt wonen.
Als een klein, hulpeloos kind kwam Jezus in onze wereld. Hij komt terecht in het bescheiden gezin van Jozef en Maria. Een stal met een kribbe is zijn eerste woonplek, soberder kan het niet zijn. Enkele eenvoudige herders mogen als aller eersten het blijde nieuws van de engel vernemen: “Vandaag is in de stad van David voor jullie een Redder geboren. Hij is de Messias, de Heer. Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren Kind vinden dat in doeken gewikkeld is en in een kribbe ligt.”
Jezus is geboren voor wie arm, klein en zwak is, voor wie achtergesteld en uitgesloten wordt. Voor iedereen is Hij op een of andere manier het licht in de nacht. Want in Jezus toont God zijn liefde voor alle mensen.
Maar nemen ook wij onze medemensen echt ter harte? Krijgen zij een voorname plaats in onze wensen, in ons gebed, in ons denken en doen van elke dag? Zien we bij elkaar wel voldoende het goede? Kunnen we nog vreugde putten uit de eenvoudige dingen van elke dag? Streven we naar meer liefde en eenheid in onze gezinnen en onze families? Kunnen we ook de moed en het geduld opbrengen om er te zijn voor mensen die het moeilijk hebben?
Met Kerstmis wensen we elkaar het allerbeste toe. Vrede, vreugde en bescherming voor onze families en onze dierbaren, maar ook voor de mensen in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Israël, Libanon, Syrië, Oekraine, Rusland, Soedan en ook voor de mensen zonder thuis of op de vlucht. Een wereld zonder menselijke ellende, daar blijven we in geloven, daar blijven we aan mee bouwen.
Door te delen in de vreugde en de pijn van anderen kunnen we de kerstvrede waarmaken in onze eigen omgeving. Alleen zo verdrijven we al wat nacht en duister is en worden we weer wat meer kinderen van het licht.
Namens het pastoraal team en het parochiebestuur wens ik u allen van harte een Zalig Kerstmis en een hoopvol 2025 toe!
Hartelijke groeten,
Pastoor Ronald Cornelissen
