Op zaterdag 7 februari ben ik, pastor Victor Bulthuis, gepresenteerd als parochievicaris van de samenwerkende parochies H. Lebuinus, H. Kruis en St. Marcellinus. Van geboorte ben ik Tukker: mijn wieg stond in Goor, waar ik op 13 september 1969 het levenslicht zag en waar mijn ouders nog altijd wonen. Mijn zus Hanneke woont met haar gezin in Deventer, waar ik sinds 14 augustus zelf ook woon.
Na de middelbare school heb ik journalistiek gestudeerd in Zwolle en daarna filosofie in Nijmegen. Tijdens die laatste studie heb ik enkele jaren gewoond in het Dominicanenklooster in Huissen. Ingetreden ben ik niet, maar de vraag op welke manier ik mijn geloof een plaats wilde geven in mijn leven, bleef ik mezelf stellen. Weliswaar was ik sinds mijn jeugd altijd kerkelijk actief geweest (als misdienaar en acoliet, lector en redactielid van het parochieblad) en had ik altijd belangstelling gehad voor religieuze en filosofische vragen, maar ik zocht nog altijd naar een richting.
Tijdens een 33-weekse retraite, waarbij ik dagelijks bad en de Bijbel las en wekelijks gesprekken had met een geestelijk leidsman, kwam het priesterschap ter sprake. Daar had ik tot dan toe nooit echt over nagedacht. Het mondde uit in mijn aanmelding bij het Ariënskonvikt, zoals de priesteropleiding van het aartsbisdom Utrecht destijds heette. Theologie studeerde ik in die tijd aan de universiteit, maar ik woonde samen met andere studenten in de binnenstad van Utrecht. Het waren leerzame en vormende jaren. Je woont samen met mensen die je niet zelf hebt uitgezocht, iets wat iedereen eigenlijk een tijdje zou moeten doen. Je leert er jezelf en anderen van je mooie en minder mooie kanten kennen, je groeit samen en tegelijk op je eigen unieke manier in je roeping. Maar daarnaast was er ook veel gezelligheid, plezier en humor.
Mijn diakenwijding (2005) en priesterwijding (2006) vielen samen met mijn eerste benoeming in het toenmalige parochieverband IJsselvallei (tegenwoordig Franciscus en Claraparochie) op de Veluwe. Daar werkte ik vier jaar. In 2009 werd ik door de aartsbisschop benoemd tot pastoor in de parochie Lumen Christi in Noordoost-Twente, als opvolger van pastoor Cornelissen. In augustus 2013 werd ik parochievicaris in de samenwerkende parochies St. Benedictus en De Levensbron in de Betuwe, die later fuseerden tot de parochie H. Maria Magdalena.
In de elf jaar dat ik in de Betuwe werkte, heb ik me behalve op mijn pastorale en priesterlijke kerntaken ook gericht op het ontwikkelen van een bezinningsaanbod, samen met collega’s en vrijwilligers. Dat leidde tot de oprichting van Herberg De Aandacht, gevestigd in de voormalige pastorie van Heteren. Talloze maaltijden en tafelgesprekken, filmavonden, lezingen, concerten, excursies, boekpresentaties en inspiratiebijeenkomsten over muziek, kunst en levensbeschouwelijke en maatschappelijke thema’s hebben er plaatsgevonden. Na de sluiting van het gebouw zijn de activiteiten verplaatst naar het nieuwe parochiehuis in Elst.
Ook heb ik altijd ontzettende genoten van het werken met kinderen en jongeren. In mijn vorige parochie was ik eindverantwoordelijk voor het kinderwerk en de eerste heilige communie. Daarvoor heb ik onder meer verhalen uit het Nieuwe Testament bewerkt, wat uitmondde in een kinderbijbeltje voor communicanten.
Ik houd van lezen en schrijven, zowel binnen werktijd als daarbuiten. In 2022 kwam mijn boek Schudden aan de psalmboom – Honderdvijftig pennenvruchten uit, een bundel toegankelijke gedichten op basis van de psalmen. Ook heb ik een kruiswegboekje geschreven, getiteld Een weg die niemand gaan wil – De kruisweg van Jezus voor jong en oud. Daarnaast ben ik poëzievertaler. In 2018 schreef ik een boek over Goethe, en binnen nu en een jaar hoop ik een omvangrijke bundel uit te brengen met vertalingen van zijn poëzie. Verder schrijf ik af en toe voor tijdschriften.
Hoewel ik erg kan genieten van stilte en alleen zijn, houd ik ook veel van (klassieke) muziek, wandelen en optrekken met familie en vrienden. Ik vind het fijn dat ik nu een stuk dichter bij mijn familie woon, al wonen mijn vrienden nu wat verder weg.
Omdat ik als middelbare scholier niet wist wat ik wilde worden, deed ik ooit een beroepsinteressetest. Daar kwamen drie ‘beroepen’ uit die alle drie met inspiratie hebben te maken: priester, dichter en musicus. In zekere zin ben ik het alle drie geworden, hoewel ik wat muziek betreft een (middel)matige pianist en zanger ben en meer een enthousiaste luisteraar. Gaandeweg zijn deze puzzelstukken – priesterschap, poëzie en muziek – steeds beter in elkaar gaan passen, waardoor ik de mens ben geworden die ik nu ben.
Zo, u weet een beetje wie ik ben. Ik op mijn beurt zou u graag leren kennen, op welke manier dan ook. Hopelijk ontmoeten we elkaar in de kerk of op een andere plaats of bij een activiteit. En anders zijn er telefoon en mail om contact te leggen.
Alle goeds en graag tot ziens,
Pastor Victor Bulthuis
